Batumi, gelegen in het westen van Georgië, aan de Zwarte Zee. In deze stad, omarmen oude gebouwen en moderne architectuur elkaar en de geur van zoute zeelucht en de warmte van de zon omhelzen de stad als een oude vriend. Hier zijn we in het ‘Dubai van de Kaukasus’, omgeven door sky scrapers, casino’s en clubs, maar dat is nog niet alles…
Batumi is een stad van architectonische contrasten. Terwijl je langs de bochtige kustlijn loopt, zie je moderne wolkenkrabbers oprijzen, terwijl aan de andere kant hoogbouw uit de Sovjettijd tevoorschijn komt. Maar, de geschiedenis van Batumi neemt ons mee naar de tijd van de Grieken en Romeinen. Toen stond de stad bekend als Batu, wat “diep” betekent. In die tijd waren de havensteden aan de kust van de Zwarte Zee belangrijke handelscentra. Ze dienden als belangrijke knooppunten voor handel tussen het oosten en het westen. De twee belangrijke forten, Gonie en Petra, gebouwd in het zuiden door de Romeinen in de 1ste eeuw en in het noorden door de Byzantijnen in de 6de eeuw bewaakten de handelsroutes en steden in het binnenland.
In de middeleeuwen en vooral in de Sovjettijd begon de stad zich te ontwikkelen en in de late 19de en vroege 20ste eeuw groeide Batumi uit tot een belangrijke uitvoerhaven voor producten zoals graan, thee, tabak en olie uit Georgië, Azerbeidzjan en Centraal-Azië.
Batumi had tot het jaar 2000 maar twee hotels. Niemand kende het hier. De stad begon snel te moderniseren na de onafhankelijkheid in 2008. Wilden de staatsvoerders bewijzen dat we kunnen als we willen? Ja, misschien wel, en het is ze ook gelukt.
Net achter de bekende Piazza-plein met zijn unieke architectuur en levendige sfeer, zijn er vele bijna vervallen huisjes op, met plastic ramen en krakende muren. Bij de snelle groei en modernisering van deze stad is inderdaad de controle over de architectuurstructuur uit de hand gelopen. Je vindt hier allerlei soorten gebouwen naast elkaar. Sommige daarvan zijn architectonisch rijk, de andere zijn echt vervallen en niet bewoonbaar en toch zijn ze nog bewoond.
In de vol versierde Sint Nicolas kerk zegent een priester de voedsel en dranken van mensen, terwijl een beetje verder is er ook een moskee. In deze streek wonen immers ook veel moslims.
Is het dankzij het liefdesverhaal van Ali en Nino dat er hier voor iedereen een plek is in vrede en vriendschap?
De Azerbeidzjaanse schrijver Kurban Said, vertelt een romantisch verhaal over de liefde tussen een Azerbeidzjaanse jonge moslimman (Ali) en een christelijke Georgische prinses (Nino) ten tijde van de eerste wereldoorlog en de Russische revolutie. Deze twee geliefden waren onmogelijk van elkaar gescheiden. Ze trotseerden alle culturen en religies om hun liefde te laten bloeien.
Het moderne kunstwerk van Ali en Nino aan de zee, die in elkaar opgaan en uit elkaar bewegen, symboliseert hun liefde die nooit zou doven, ondanks de woelige zeeën van het leven. Het kunstwerk is ontworpen door de bekende Georgische kunstenaar Tamara Kvesitadze en werd onthuld in 2010.
Heel opvallend verschijnt er bijna overal naast de Georgische vlag, ook een Ajara vlag. De Autonome Republiek Adjara, ligt in het zuidwesten van Georgië. Batumi is de hoofdstad van Adjara. Hoewel Ajara deel uitmaakt van Georgië, heeft hij een eigen parlement en regering, en zijn eigen zeggenschap over zaken als onderwijs, cultuur, taal.
De promenade langs de levendige boulevard die zich uitstrekt langs de kustlijn is zeer populaire. Palmbomen wuifden zachtjes in de wind. Terwijl we langs de boulevard wandelen, zien we aan de ene kant van de boulevard moderne wolkenkrabbers verrijzen, met hun schitterende verlichting, die het moderne gezicht van Batumi tonen. Tegenover hen, aan de kustkant, staan de dansende standbeelden van de romantische Ali en Nino, die een brug slaan naar het verleden en hun tijdloos liefdesverhaal.
In het begin van de 20ste eeuw, was er een Franse edelman genaamd Michel D’Alfonse. Hij was een gepassioneerde tuinontwerper en een liefhebber van de natuur. Zijn liefde voor planten en groen was grenzeloos, en hij droomde ervan om prachtige tuinen te creëren waar mensen van konden genieten.
Michel D’Alfonse kreeg een opmerkelijke kans. Hij werd benoemd tot de eerste tuinman en opzichter van het Batumi Seaside Park, een prachtig stuk land aan de kust van Batumi, Georgië. Het was een plek vol potentieel, en Michel wist dat hij de mogelijkheid had om er iets bijzonders van te maken.
Met zijn Franse flair en expertise als tuinontwerper begon Michel het park te ontwikkelen. Hij zorgde voor een indrukwekkende lay-out en creëerde een sfeer van schoonheid en rust. Het park werd omgetoverd tot de prachtige Batumi Botanical Garden.
De Batumi Boulevard groeide uit tot een geliefde plek voor de inwoners van de stad en trok talloze toeristen aan. Het is een plek om te wandelen, te ontspannen en te genieten van de prachtige omgeving. Mensen noemden Michel “de Bewaker van de Batumi Seaside.
De ontwikkeling van de boulevard was niet alleen de inzet van Michel D’Alfonse, maar ook met de samenwerking met Georgische tuiniers, o.a. Iason Geodeziani, die ook zijn stempel drukte op de decoratie van de Botanic Gardens in Kew, Londen.
Nu, na meer dan honderd jaar, bestaat de Batumi botanische tuin nog steeds en blijft het een favoriete plek voor zowel de inwoners als de vele toeristen die de stad bezoeken. De oase van planten en bloemen, liggen op de groene hellingen van de Mtsvane Kontskhi (Groene Kaap) langs de kust, Er is hier veel diversiteit, maar logisch, minder in bloei tijdens de zomer. Er ligt hier langs de zee een spoorweg, waar we morgen de trein zullen nemen naar Tbilisi.
Voor de lunch is het aan te raden om naar ee visrestaurant bij de vismarkt te gaan, waar het ook een bijzondere ervaring is. Je kiest eerst in de vismarkt je verse vis naar onze keuze en hoeveelheid. Vervolgens word je begeleid door de verkoper van het kraampje naar hun eigen restaurant. Ze bereiden je aankopen en serveren ze aan tafel. Het zal een van de toppers zijn van je reis.
Batumi is een stad vol contrasten en harmonie, waar het verleden naast het heden bestaat en waar verschillende culturen en religies samenkomen in een delicate eenheid.