Perzische tapijt
De geschiedenis van Perzische tapijten strekt zich uit over vele eeuwen en heeft diepe wortels in de Iraanse cultuur. De oorsprong van de tapijtweefkunst in Iran dateert waarschijnlijk al van vóór het begin van onze jaartelling, maar de oudste bekende bewijzen van tapijtproductie dateren uit de 5e eeuw voor Christus.
Perzische tapijten werden oorspronkelijk met de hand geknoopt door ambachtslieden als een functionele en decoratieve vorm van vloerbedekking. De tapijten dienden als bescherming tegen de koude en harde ondergrond, maar hadden ook een symbolische betekenis binnen de Perzische cultuur.
Gedurende de eeuwen heen ontwikkelde de kunst van het tapijtknopen zich tot een verfijnde ambachtelijke vaardigheid. Perzische tapijten werden een symbool van status en welvaart, en werden zelfs gebruikt als diplomatieke geschenken tussen vorsten en heersers.
Tijdens het Sassanidische rijk (224-651 na Christus) bereikte de Perzische tapijtkunst grote hoogten. In deze periode werden er tapijten gemaakt met complexe ontwerpen, levendige kleuren en gedetailleerde knooptechnieken. Veel van deze tapijten werden gebruikt als decoratieve wandkleden in koninklijke paleizen en tempels.
Na de Arabische verovering van Iran in de 7e eeuw, werden tapijten steeds belangrijker in de islamitische kunst. De islamitische wetten verboden de afbeelding van levende wezens, dus geometrische patronen en abstracte ontwerpen werden dominanter in Perzische tapijten.
In de loop der tijd ontwikkelden zich verschillende regionale stijlen en technieken in de productie van Perzische tapijten. Steden zoals Tabriz, Kashan, Isfahan, Nain en Qom werden belangrijke centra van tapijtproductie, elk met hun eigen kenmerkende ontwerpen, kleurgebruik en knooptechnieken.
De Perzische tapijtkunst bereikte zijn hoogtepunt tijdens de Safavid-dynastie (1501-1736), waarin tapijten werden beschouwd als waardevolle kunstwerken. Het was in deze periode dat de beroemde “hoven” tapijten werden gemaakt voor de koninklijke hoven. Deze tapijten waren vaak enorm van formaat en kenmerkten zich door verfijnde ontwerpen, delicate details en gebruik van zijde naast wol.
In de moderne tijd is de productie van Perzische tapijten voortgezet, zij het met enige variatie en aanpassing aan de veranderende smaak en marktvraag. Hoewel Iran nog steeds bekendstaat als een toonaangevend producent van handgeknoopte tapijten, worden er ook machinaal vervaardigde en handgetufte tapijten geproduceerd.
Naast de tapijten die werden vervaardigd in steden en dorpen, speelden Perzische Nomaden tapijten ook een belangrijke rol in de geschiedenis van Perzische tapijtkunst. Deze tapijten werden gemaakt door de nomadische stammen die door de uitgestrekte gebieden van Iran zwierven.
Perzische Nomaden tapijten weerspiegelen de levensstijl en cultuur van de nomadische gemeenschappen. Ze werden gemaakt tijdens de migraties van de nomaden, waarbij ze gebruik maakten van draagbare weefgetouwen die ze eenvoudig konden meenemen.
Wat deze tapijten onderscheidt, is hun eenvoudige ontwerpen en robuuste structuur. Ze zijn vaak gekenmerkt door geometrische patronen en levendige kleuren, die de invloeden van de natuur en het nomadische leven weerspiegelen. De motieven kunnen elementen bevatten zoals dieren, bloemen, symbolen en geometrische vormen.
Perzische Nomaden tapijten waren bedoeld om te worden gebruikt als functionele items, zoals vloerbedekkingen, dekens en tentdoeken. Ze waren duurzaam en veerkrachtig, ontworpen om de nomaden te beschermen tegen de elementen en tegelijkertijd warmte en comfort te bieden. De tapijten werden vervaardigd met behulp van natuurlijke materialen die gemakkelijk beschikbaar waren voor de nomadische gemeenschappen, zoals wol van schapen en geiten. De wol werd met de hand gesponnen en geverfd met natuurlijke kleurstoffen, waardoor de tapijten een authentieke uitstraling kregen. Perzische Nomaden tapijten dragen een unieke historische en culturele betekenis. Ze zijn een weerspiegeling van de levensstijl, tradities en identiteit van de nomadische gemeenschappen die eeuwenlang door de uitgestrekte vlaktes en bergen van Iran trokken.
Tegenwoordig worden Perzische Nomaden tapijten nog steeds gewaardeerd om hun artistieke waarde en vakmanschap. Ze zijn een geliefd verzamelobject en worden wereldwijd geëxporteerd. Deze tapijten brengen een stukje van de nomadische cultuur en geschiedenis in de huizen en interieurs over de hele wereld.
Iran voor kunstenaars
Landbouw producten
| 1 | Animal oil | Kermanshah |
| 2 | Barberries | Birjand |
| 3 | Beans | Tehran |
| 4 | Caviar | Caspian Sea |
| 5 | Cherries | Alamout |
| 6 | Cumin | Kerman |
| 7 | Dates | Bam |
| 8 | Figs | Estahban |
| 9 | Fish | Caspian Sea |
| 10 | Fish & shrimp | Bandar Abbas |
| 11 | Grapes | Shiraz |
| 12 | Honey | Sabalan |
| 13 | Kiwi | Ramsar |
| 14 | Lemon & eggplant | Jahrom |
| 15 | Olives | Rudbar |
| 16 | Pistachio | Rafsanjan |
| 17 | Pomegranate | Saveh |
| 18 | Rice & garlic | Rasht |
| 19 | Rosewater | Kashan |
| 20 | Saffron | Mashad |
| 21 | Sesame | Bushehr |
| 22 | Sumac | Hurand |
| 23 | Tea | Lahijan |
| 24 | Walnut | Tuyserkan |
| 25 | Watermelon | Ahvaz |
Saffraan
Weet u dat 90% van de wereldproductie van saffraan afkomstig is uit Iran?
Iran staat bekend als de grootste producent van saffraan ter wereld. Het land heeft een lange geschiedenis van saffraanteelt en het klimaat en de bodemgesteldheid in bepaalde regio’s van Iran zijn bijzonder geschikt voor de teelt van saffraan.
De meeste saffraanproductie in Iran vindt plaats in de provincie Khorasan, met name in de stad Mashhad. Deze regio staat bekend om de hoge kwaliteit en kwantiteit van saffraan die er wordt geproduceerd. Andere regio’s in Iran, zoals Kerman, Golestan en South Khorasan, dragen ook bij aan de totale saffraanproductie van het land. (nummer 20 op de landbouw kaart)
De Iraanse saffraan staat bekend om zijn intense kleur, aroma en smaak, en wordt wereldwijd gewaardeerd in culinaire toepassingen, waaronder het op smaak brengen van gerechten en het bereiden van traditionele gerechten. Het wordt ook gebruikt in de farmaceutische industrie en in traditionele geneeskunde vanwege de vermeende gezondheidsvoordelen.
Hoewel Iran de grootste producent van saffraan is, wordt saffraan ook geteeld in andere landen, zoals Spanje, India en Afghanistan. Echter, de Iraanse saffraan staat bekend om zijn superieure kwaliteit en wordt beschouwd als een van de beste ter wereld.
Eind oktober/begin november is de oogst van de najaarskrokus.
Zereshk (zuurbessen)
In Iran worden zuurbessen, ook bekend als barberries, veel gebruikt in de Perzische keuken vanwege hun kenmerkende zure smaak. Ze worden vaak toegevoegd aan verschillende gerechten om een unieke smaakdimensie te geven.
Zuurbessen groeien aan struiken die inheems zijn in Iran, met name in de provincie South Khorasan. (nummer 2 op de landbouw kaart). Deze bessen zijn klein, helderrood van kleur en hebben een aangenaam zure smaak. Ze kunnen zowel vers als gedroogd worden gebruikt in de keuken.
In de Perzische keuken worden zuurbessen vaak gebruikt in rijstgerechten, zoals Zereshk Polo, waar ze worden gemengd met saffraanrijst en soms ook met kip. De zure smaak van de bessen vormt een mooi contrast met de rijke smaken van de rijst en het vlees.
Naast culinaire toepassingen worden zuurbessen in Iran soms ook gebruikt in traditionele geneeskunde vanwege hun vermeende gezondheidsvoordelen. Ze bevatten vitamines, mineralen en antioxidanten die gunstig kunnen zijn voor het lichaam.
Deze bijzondere bessen bloeien in mei en juni met gele bloemen. De bloemen reuken heerlijk. Van augustus tot oktober kunnen we tijdens de oogstperiode samen met de landbouwers kennismaken met het productieproces van dit unieke product.
Pistachenoten
Iraanse pistachenoten, ook wel bekend als “Iranian pistachios” of “Persian pistachios”, behoren tot de meest gewaardeerde en hoogwaardige pistachenoten ter wereld. Iran is wereldwijd de grootste producent en exporteur van pistachenoten, en het land heeft een lange geschiedenis in de teelt van deze heerlijke noten.
Iraanse pistachenoten hebben een karakteristieke smaak, textuur en uiterlijk die ze onderscheiden van pistachenoten uit andere regio’s. Ze hebben een milde, nootachtige smaak en zijn vaak iets zoeter dan andere varianten. Daarnaast hebben ze een kenmerkende paarsachtige kleur en zijn ze vaak iets groter in formaat.
Het klimaat en de bodemgesteldheid in bepaalde delen van Iran, met name in de regio’s Kerman, Rafsanjan en Sirjan, bieden ideale omstandigheden voor de teelt van pistachenoten. Het zonnige weer, de lage luchtvochtigheid en de droge omgeving dragen bij aan de ontwikkeling van de smaak en kwaliteit van de noten.
De teelt van pistachenoten in Iran gaat terug tot duizenden jaren geleden. Traditionele teeltmethoden, zoals handmatige oogst en zorgvuldige selectie van noten, worden nog steeds toegepast om de kwaliteit te waarborgen. Iraanse pistachenoten worden met de hand gesorteerd en gecontroleerd op grootte, vorm en kwaliteit voordat ze worden verpakt.
Iraanse pistachenoten worden veel gebruikt in de keuken, zowel als een heerlijke snack op zichzelf als in verschillende culinaire toepassingen. Ze worden vaak verwerkt in zoete gerechten zoals ijs, gebak en desserts, en worden ook gebruikt als topping voor salades en hartige gerechten. Daarnaast worden ze ook veel geëxporteerd en genoten over de hele wereld.
Noten spelen een speciale rol tijdens Nowruz en Yalda. Ze worden beschouwd als een traditioneel onderdeel van de feestelijke tafel, bekend als “Haftseen”. Noten, meestal walnoten, amandelen of pistachenoten. Deze noten symboliseren vruchtbaarheid, overvloed en een goede oogst voor het komende jaar. Ze worden vaak in schalen of kommen geplaatst en dienen als decoratieve en symbolische elementen tijdens de viering.
Daarnaast worden noten ook geconsumeerd als een snack tijdens Nowruz. Familieleden en gasten kunnen genieten van het kraken en eten van noten terwijl ze samenkomen om het nieuwe jaar te vieren. Het delen van noten is ook een teken van gastvrijheid en het versterken van familiebanden tijdens deze feestelijke periode.
Naast hun smaakvolle eigenschappen hebben Iraanse pistachenoten ook gezondheidsvoordelen. Ze zijn een goede bron van eiwitten, vezels en gezonde vetten, en bevatten vitamines, mineralen en antioxidanten die bijdragen aan een evenwichtige voeding.
